S I G I R I Y A – kraina miodem płynąca (;

Za każdym razem, kiedy zmieniamy kraj (Sri Lanka jest już Naszym 13-stym :) – napływają Nas nowe, pozytywne emocje. Za każdym razem nie możemy się doczekać! A to nowego jedzenia, nowego smaku piwa, nowych krajobrazów czy nowych twarzy. Tak było i tym razem. Jak to zwykle bywa – na lotnisku w Colombo znowu nikt na Nas nie czekał (; Zamiast słońca – poczuliśmy w końcu deszcz (pierwszy od 2m-cy!). A zamiast pokoju – dostaliśmy kawałek podłogi w klasie. Tak, w klasie do nauki angielskiego. Szkoła (do generalnego remontu) —> nie była tym super miejscem, o którym marzyliśmy po nieprzespanej nocy na lotnisku… (poniżej zdjęcie Tomusia, który przygotowuje poranną kawkę w kuchni!). Prysznic był również fantastyczny (cytuje: „The outside shower is amazing” (;
Z czym Nam się zawsze kojarzyła Sri Lanka? No z herbatką, z przyprawami, z hindusami i… sierocińcem dla słoni. Ten ostatni punkt odpuszczamy sobie ze względu na kolosalny wjazd (35$/os., natomiast 2 tyg wolontariatu to koszt dla wolontariusza 700$ – oszaleli Ci ludzie!). Wieczorem słonia spotykamy na ulicy – istna dżungla w tym miasteczku Sigiriya! Wjazd na górę (a raczej wejście na piechotkę ;) – to kolejne kolosalne 35$. Takie wstępy to nie dla Nas (wstęp na 180 metrową skałę, na szczycie której niegdyś znajdował się pałac i twierdza, dziś ruiny). Kawałek dalej stoi podobna skałka, więc wdrapaliśmy się oczywiście na tą mniej popularną. Widoki były z grubej rury !!! (że tak powiem ;) ZA CO, ja się pytam – płacić 35, jeśli tuż obok jest za free ???
Nocowaliśmy u AJITH’a (Sigiri Lion Lodge). Ajith wygląda jak Hindus, a zachowuje się jak… MAMA. Wciąż pyta (evrything is good?), wciąż donosi (szklaneczki, wodę, otwieracz, masełko), wciąż się uśmiecha (jak głupi:), a jakby mógł to zagłaskał by człeka po główce na śmierć (: Kochany ten Ajith! Chyba zmienimy Nasze złe zdanie o Hindusach… ale bez przesady – do Indii nie lecimy ;) Indie omijamy szerokim łukiem (dosłownie, bo lot ze Sri Lanki do Nepalu mamy z przesiadką w Malezji).